Gebergte #1

Deze post is gereserveerd voor het paard van de maand.

Felicity
Langzaam stapte ze over de ruwe stenen. Bergen en rotsen waren tot nu toe nog het enige wat ze hier had gezien. Maar ze was opzoek naar de kuddes, ze had er veel over gehoord. Bij een voorstelling over de zwarte kudde loopt een rilling over haar lichaam. Daar wilde ze niks mee te maken hebben. Ze was eerder benieuwd naar de kudde op de Highlands. Maar tot nu toe heeft ze nog niks gevonden. Lichtelijk geirriteerd liep ze verder. Ze was het lopen en niks vinden een beetje zat.

Care
De neusvleugels van haar diepzwarte neus trilde van het heerlijke galoperen door de bergen. Met haar oren vrolijk naar voren en een lieve ontspannen glimlach op haar gezicht stapte ze wat rond over de rotsen en stenen. Haar zwarte staart kwam net boven de grond te hangen als ze hem niet optilde, haar manen waaide iets op van de frisse wind die je boven in de bergen goed voelde. Ze zag nooit veel meer dan de bergen en de sneeuw, daardoor was ze spierwitte merrie ook meer dan slank, ze liet haar ogen over het pad en langs de bomen glijden opzoek naar wat goede groene blaadjes.

Jari
Nog geirriteerd vloekend van die vervelende merries van gister liep hij het gebergte in. Hij zag er duidelijk geirriteerd uit, en waarschijnlijk zou niemand ook het lef hebben om hem aan te spreken. In de bergen lopen kostte hem wat meer moeite dan normaal, en dat irriteerde hem óók. Maar dit was de enige plek waar hij tenminste wat rust had. Stampend liep hij door.

Care
Haar oren schoten naar voren bij het geluid van hoeven. Ze liet haar hoofd wat zakken en hield op met kauwen. Het was haar al opgevallen dat er meer paarden waren in de vallei en de kudde werden duidelijk groter. Ze snoof zachtjes. Dat er meer paarden kwam vond ze opzich niet erg. Maar ze moesten niet boven in de bergen komen. Ze moesten laag blijven. Ze kneep haar ogen iets samen en tuurde tussen de paar bomen door.

Jari
Hij was te druk met irriteren en vloeken en boos zijn inzichzelf, dus andere paarden zou hij niet zo snel opmerken. Anderen zouden best schrikken als ze hem zagen, hij zag er echt uit als een gemene engerd. Ondertussen was hij een plannetje aan het bedenken hoe hij beide merries terug kon pakken. Hij wou het goed doen, ze zouden er spijt van krijgen dat ze hem óóit waren tegengekomen.

Care
Na een tijdje ving ze een glimp op van een hengst, hij zag er gemeen en boos uit. Ze keek nog even kort, en wat beter, toen zag ze dat hij geen berg paard was zoals zij. Hij had een totaal andere bespiering, al zou hij wel sterk zijn. Ze zette rustig een paar stappen terug en hefte haar lange staart iets omhoog om er geen last van te hebben. Ze had haar laatste hap doorgeslikt en met de laatste stap die ze nam rolde er een steentje naar benden, richting de hengst.

Jari
Luid scheldend door het steentje dat op zijn hoofd viel keek hij omhoog. Met een geirriteerde blik bekeek hij het witte gedaante, dat blijkbaar dat steentje op zijn hoofd had gegooid. HIj dacht er helemaal niet overna dat het misschien perongeluk was gegaan, dat boeide hem echt niet. Het feit was dat dat steentje door dat paard op zijn hoofd kwam en dat was het enige dat telde. Stampend liep hij in het paard's richting.

Care
Ze zuchtte, ze was er geweest. Die vreselijk gestresste paarden beneden ook altijd. Rustig bleef ze staan en keek de hengst aan. Haar zwarte staart sloeg een paar keer heen en weer en haar zwarte voorpluk zwaaide ze soepel naar links. Haar zwarte benen, klaar om in de aanval of verdediging te gaan, stonden krachtig op de grond, op hem te wachten.

´K moet gaan! Ben vanavond naar de film dus pas laat terug, heel misschien kom ik nog online!

Kus

Jari
Toen hij in de gaten kreeg dat het een merrie was verscheen er een grijns op zijn gezicht. 'Wel wel kijk eens wat we hier hebben..' Hij sprak de woorden langzaam uit en zijn stem was om spontaan rillingen van de krijgen, zo sluw. Aandachtig bekeek hij haar. Hij had geluk vandaag, het was echt een prachtige merrie.

Care
Niet echt geinstresseerd of bang bleef ze hem aankijken. Toen voelde ze een lichte kriebel in haar buik van zijn stem en de manier waarop hij sprak. Ze sloeg fel met haar staart en hefte haar hoofd. 'Wat we hier hebben?' Vroeg ze licht aangebrand, ze was geen speeltje!

Jari
Vluchtig bekeek hij haar weer. 'Wat we hier hebben ja'. Dit keer klonk zijn stem dreigend. Hij wilde er geen lang verhaal van maken. Ze moest boeten voor wat ze had gedaan, en op wat voor manier zou hij nog wel uitvinden. Een woedende blik was in zijn ogen te vinden. Hij stond in een houding om ieder moment aan te kunnen vallen, maar rustig wachtte hij af.

Care
'Ik weet niet echt wat je nou van plan bent, maar ik denk niet dat je er echt veel mee bereikt.' Zei ze rustig en kneep haar ogen iets samen. De blik in zijn ogen liet rillingen over zijn rug lopen maar hij liet het niet merken. Hij zal dan misschien sterk zijn, maar hij zou nooit sneller dan haar kunnen zijn hier in de bergen. Dat zag ze gelijk aan zijn bespiering. Ze drukte haar oren dreigend iets naar achteren en snoof zachtjes. Haar hart klopt de hard dat ze dacht dat ze hem kon hóren kloppen.

Jari
'Je moest eens weten'. Langzaam zette hij een paar stappen in haar richting, waardoor hij nu dichterbij stond. Vluchtig gleed zijn blik over het landschap dat om hem heen lag. Bergen... Hij had de kans dat hij hier niet veel succes zou hebben, maar het was het proberen waard. Bovendien had ze een fout begaan en moest ze gestraft worden.

Care
Ze sloeg fel met haar staart maar hield hem geheven om hem niet op de grond te laten hangen. Ze zette een stap naar achteren net als hij naar voren. Ze kende de bergen zo'n beetje uit haar hoofd, door haar lange leven in de top. Van het ravijn tot de vallei, van de vallei tot de top, van de top tot de kleinste weggetjes. Ze spande haar spieren kort aan om zichzelf wakker te maken. 'Liever niet...' Fluisterde ze.