Haunted Forest #1

Rhytm Nation

Het verbaast haar dat hij zo reageert. Ergens weet ze niet waarom het haar blijft verbazen als andere paarden toch een zachte of normale kant hebben. Natuurlijk heeft iedereen wel een slechte kant zelfs die paarden van die andere kudde. Ze blijft hem aan kijken totdat ze iets ziet oplichten in zijn ogen. Ze wilt haar hoofd niet omdraaien om te kijken maar van de ene kant trekt het haar wel aan. Een tikkeltje nerveus draait ze haar hoofd en staart voor zich uit. Één van de dorre bomen was blijkbaar geraakt en staat nu in vuur en vlam.

Ghost
Zijn neusgaten sperden zich wagenwijd open, terwijl hij zich met een ruk omdraaide en haar een harde duw tegen haar kont gaf. 'Rennen, NU!' riep hij met rauwe stem. Hij wist dat als ze zich nu niet uit de voeten maakten ze leven zouden verbranden, aangezien het vuur zich straks zo snel zou verspreiden over de dorre bomen dat ze in de val zouden komen zitten. Hij schatte dat ze hooguit een kwartier van de kudde verwijderd waren, maar hij wist niet of ze een kwartier lang hard konden blijven rennen.

Rhytm Nation

Zo snel als ze kan, draait ze zich om als zijn stem in vlakbij haar buldert. Haar ogen schieten heen en weer om te bepalen welke kant ze op moet rennen. Welke, welke kant op? De gedachte om langs het vuur te rennen en om kans te hebben om te verschroeien, staat haar nu niet echt bepaald aan. Ze probeert na te denken maar in haar achterhoofd weet ze als ze te lang blijft staan dat het zeker haar dood wordt, misschien ook wel die van hem. Uiteindelijk neemt ze een besluit en zet haar verstand op nul, door vlak langs het vuur te rennen. De enige weg naar de kudde.

Ghost
De scherpe geur van het vuur drong zijn neusgaten binnen, die hij vervolgens wijd open sperde. Hij voelde de hitte van de vlammen steeds dichterbij komen en werd pas uit zijn trance gesleurd toen hij zag dat Rhytm begon te rennen. Zonder verder na te denken schoot hij achter haar aan, maar aangezien ze kleiner was was ze sneller en misschien ook wat behendiger. Toch probeerde hij zijn passen groot te maken, waardoor hij niet ver achter haar bleef. Het vuur verspreidde zich echter veel sneller dan ze renden, dus al snel stonden de bomen aan weerszijden van het pad in lichte laaien.

Rhytm Nation

De vlammen dansen naast haar en in haar als ze door rent. Het vuur gaat allerlei kanten op merkt ze en als ze niet snel zullen zijn straks ook voor hun. De rookt wordt met de minuut dikker en het ademt niet prettig. Het schuurt in haar keel, de kleine deeltjes as. Luid knettert het aan allerlei kanten voor het hout dat snel wordt verslonden door de vlammenzee. Langzaam, beetje bij beetje, knijpt ze haar ogen wat samen om nog helder vooruit te kunnen kijken.

Ghost
Hij zag tussen de rook door dat het pad steeds breder werd, wat een goed teken was. Het betekende dat ze steeds dichter bij de kudde kwamen en daarmee steeds verder uit het bos. De scherpe geur van het vuur snoeide tot diep in zijn neusgaten en de zwarte rookpluimen lieten zijn ogen pijnlijk prikken. Hij probeerde zo min mogelijk diep in te ademen, maar zoog af en toe wat lucht naar binnen. Iedere keer als hij dat deed had hij de neiging om te gaan hoesten, maar hij onderdrukte dit gevoel en concentreerde zich op het rennen. Plotseling zag hij vanuit zijn ooghoek een tak afbreken, vlak naast Rhytm Nation. Hij versnelde zijn passen, duwde haar hardhandig aan de kant en voor hij het wist viel er een enorme, brandende boomstronk op zijn rug, waardoor hij naar de grond gedrukt werd en met zijn hoofd op de grond knalde. Hij voelde een enorme, brandende pijn over zijn rug en de helft van zijn zij en een kreun ontsnapte uit zijn keel.

Rhytm Nation

Haar volle aandacht is op het pad voor haar gericht, tenminste voor zover ze kan kijken. De deeltjes die in haar keel terecht komen lijken wel van schuurpapier. Een klein kuchtje laat ze horen. Als ze iets warms en groots tegen zich aan voelt drukken, hoort ze een luid gekraak. Abrupt staat ze stil en staart naar de hoop op de grond. Ze heeft daar alleen maar graag een brandende tak zien liggen maar Ghost ligt daaronder. Heeft hij die tak voor haar opgevangen? Ze kucht weer zachtjes en snelt naar hem toe. Ze is licht in paniek maar weet wel dat ze niet kan treuzelen om hem te helpen. Hopend dat ze de tak raakt, draait ze zich om en schopt naar achteren.

Ghost
'Nee! Ik red me wel. Ren! De kudde is niet ver meer, ik kom er wel aan. Ga!' Hij spuwde de woorden bijna naar buiten, terwijl hij haar fel aankeek met zijn rode ogen en even de hevige pijn wegdrukte. Zijn stem klonk dreigend en sissend en hij hoopte vurig dat het haar genoeg zou afschrikken om door te rennen. Ze had de tak wel degelijk geraakt met haar hoeven, waardoor er een groot deel van zijn rug gleed. Hij zette zijn voorbenen voor zich neer en probeerde zich uit alle macht overeind te drukken. Hij hoorde het overige deel van de bast kraken en zijn rug voelde vervolgens weer licht en vrij, hoewel de schroeiende brandwonden die de tak had veroorzaakt zoveel pijn deden dat hij er duizelig van werd.

Rhytm Nation

Ze ziet zijn lippen bewegen als ze zich omgedraaid heeft, om te kijken of ze inderdaad wel de tak geraakt heeft. De woorden die hij eruit schreeuwt hoort ze niet eens. Ze hoort alleen het vuur en ruikt het vuur, nee ze ruikt het hout dat wordt opgegeten door het vuur monster. Van zijn mond gaat ze naar zijn rug toe met haar ogen. Zijn rug ziet er toegetakeld uit. De kudde is niet ver weg meer dus dat zal zelfs hij nog moeten kunnen halen. Ze ademt diep in en drukt met haar hoofd tegen de onderkant van zijn buik. 'Kom op..' fluistert ze.

Ghost
Hij slaakte een pijnlijke kreun en probeerde overeind te blijven, maar het werd iedere keer voor een groot deel zwart voor zijn ogen, waardoor hij het liefste zich weer op de grond liet vallen. De pijn die over zijn rug schroeide was onbegrijpelijk en zijn rechtervoorbeen voelde ook niet goed aan. Desondanks probeerde hij zich op haar stem te concentreren. Die stem klonk zo zacht en zo ongerust, dat hij alleen maar wilde dat hij haast maakte om haar te redden. Ze was duidelijk niet van plan weg te gaan zonder hem te helpen, en hij wist dat hij nog een goede kans maakte, aangezien de kudde niet ver meer was.

Rhytm Nation

Hij heeft voor haar die tak opgevangen hoewel dat eigenlijk niet hoefde. Hij had die tak net zo goed op haar kunnen laten vallen. Ze trekt haar hoofd bij hem vandaan en kijkt kort naar het vuur dat beetje bij beetje dichterbij komt. Het vreet alles op wat het tegen komt en dat maakt haar zorgen. Ze hebben niet lang meer voordat de vlammenzee hun ook bereikt, laat staan dat het hun insluit. 'Alsjeblieft Ghost..' zegt ze weer op dezelfde fluisterende toon als daar net. Ze draait haar lichaam wat zodat ze vlak naast hem staat en hem weer zacht op zijn schouder tikt met haar neus.

Ghost
Zijn neusgaten stonden wijd opengesperd, maar hij weigerde het nog een keer uit te gillen van de pijn. Hij zette een stap en voelde de pijn door zijn lichaam stromen, alsof de vlammen tot diep in zijn botten door drongen. Hierbij schoten ook zijn bloedrode ogen ver open en even kon je het wit van zijn ooglid zien. Hij was geen zwakke hengst. dat wist hij en dat zou hij ook niet veranderen. Hij zette nog een stap, klemde zijn kaken op elkaar en begon te lopen. Hij zwikte bij iedere stap door zijn voorbeen, maar de pijn van zijn schroeiende rug was zo overweldigend dat hij die niet eens voelden. Hij richtte zijn blik op het pad voor hem en probeerde zijn passen te versnellen. Hij sloot zich af van het vuur, concentreerde zich beter op de stem van Rhytm Nation en deed zo goed mogelijk zijn best om niet weer neer te vallen.

Rhytm Nation

Ze glimlacht zwak als hij begint vooruit te strompelen. Het is een begin en iets veel beters verwacht ze ook niet van hem op dit moment. Hij houdt zich groot, zelf zal ze veel anders reageren tenminste dat denkt ze. 'Goed zo,' mompelt ze zacht als ze met hem mee stapt. Ze past haar tempo aan die van hem, maar blijft wel ietsjes achter hem lopen. Om de zoveel tijd kijkt ze achter zich. Ze voelt hoe de warmte van de vlammen steeds dichterbij haar kont komen. Alsof dat nog niet het enigste is, brand haar keel als een gek, ze weet niet hoeveel ze van die zwarte vlokken heeft ingeademd maar af en toe hoest ze. Maar ze heeft niets te klagen en dat beseft ze ook al te goed als ze naar Ghost kijkt, naar zijn rug.

Ghost
Hij zocht naar lucht, hij wilde een frisse stroom adem door zijn neusgaten en keel voelen stromen, maar in plaats daarvan wekte de grauwe aslucht een hoestaanval op. Zijn keel brandde en hij probeerde rustig te blijven ademen, ook al voelde hij een lichte paniek aankomen door het gebrek aan zuurstof. Terwijl hij bleef lopen sloot hij zijn ogen en concentreerde hij zich op zijn doel: het halen van de kudde. Hij luisterde naar de passen van Rhytmn Nation en haar gehaperde ademhaling, maar het lukte hem daardoor om door te blijven stappen. Hij wist dat ze bijna het bos uitwaren en hij wist dan ook dat het goed zou komen. Aan het uiteinde van het bos stonden de dorre bomen ver uit elkaar en aangezien de grond droog was, zou het zich langzamer verspreidden dan als het bos bij Crystal Lake vlam zou vatten. Hij wist ook dat de dorre vlaktes nooit in brand konden vliegen, dus dat alleen de bomen en struiken die al zo droog en dor waren zouden afbrandden. Het was dat ze zo diep in het bos waren, daar lag het gevaar, maar hier moesten ze alleen oppassen dat ze niet zouden stikken in de rookwalm.

Rhytm Nation

Ze gaat wat verderaf van Ghost lopen als de vlammenzee een stukje achter hun is. De warmte voelt ze nog op haar vacht branden maar ook in haar. Langzamerhand maken de geelrode vlammen plaats voor een grijze grauwe lucht. Bijna, bijna zijn ze uit het bos en dan zijn ze veilig. De gedachte maakt minder bezorgd om hem en tegelijk ook over zichzelf. De gedachte van nog kunnen verbranden in het Haunted Forest gaan traag uit haar hoofd. Wat kan er nu nog gebeuren ? Met af en toe een geluidje uit haar mond horend van het ademen, kijkt ze even opzij. De bomen gaan steeds meer uit elkaar staan en maakt daarmee meer ruimte.

Ghost
Eindelijk kwamen ze aan op de open vlakte. Hij zag een aantal paarden naar het vlammende bos kijken, maar niemand leek er echt aandacht aan te besteden -of zich ook maar druk te maken over de dieren die er misschien zouden verbrandden. Hij voelde het roet in zijn keel en hij opende zijn neusgaten zo wijd mogelijk open, de frisse lucht naar binnen zuigend. Zwarte rookwolken hingen boven het woud, maar de vlammen kwamen niet meer achter hen aan. Ze waren veilig. Op dat moment zakte hij in elkaar. Zijn benen begaven het simpelweg en zijn ogen rolden weg, waarna het zwart werd en hij buiten bewustzijn raakte.

Rhytm Nation

Een dorre vlakte ligt voor hun als ze het bos uitkomen. De vlakte bied veiligheid maar tegelijk ook weer gevaar. Als het een plek is waar ze niet vaak komt dan is het hier wel. Het handje vol paarden kijkt op als ze het bos uit komen strompelen maar gaan dan ook weer verder met hun dagelijks leven. Je zal hier nog dood neer kunnen vallen en de rest loopt om je heen, misschien nog wel zelfs over je heen. Ze snuift hard om de verse lucht naar binnen te laten. Het schuurt maar ze geniet ervan. De geur van het brandde hout zal en moet uit haar neus gaan. Ze kijkt opzij om te zien hoe het met Ghost gaat. Hem zal de frisse lucht ook wel goed doen. Ze glimlacht licht als ze hem ook diep ziet inademen. Maar het volgende moment lijken zijn benen het te begeven en zakt hij in elkaar. 'Ghost?' De paniek van vuur en van nog kunnen dood gaan is weggegaan maar komt toch zwak terug als ze naar hem kijkt. Ze draait zich met een ruk om beent naar het witte lichaam toe.